Już 4 marca premierą „Emigrantów” zainauguruje w Legnicy działalność amatorska scena Teatru im. Trouta. Dwuosobowy teatr młodych adeptów i miłośników sceny działać będzie pod opieką Stowarzyszenia Przyjaciół Teatru Modrzejewskiej. Spektakle odbywać się będą w barze teatralnej Caffe Modjeska. Założycielami Teatru im Trouta (***) są Mateusz Krzyk i Przemysław Wenda (Corso). Obaj mają już za sobą pierwsze próby sceniczne na szkolnych i studenckich scenach kabaretowych, prezentowali także swoje umiejętności aktorskie na improwizowanych występach w teatralnej kawiarni. Reżyserskich konsultacji przy próbach do „Emigrantów” udzielił im dyrektor Teatru Modrzejewskiej Jacek dialogi AA i XX twórcy legnickiej adaptacji przenieśli do jednego z irlandzkich pubów roku 2006. Wyraźnie wskazuje to na uwspółcześnienie słynnego dramatu i powiązanie go z najnowszą emigracyjną falą, która stała się udziałem Polaków po wstąpieniu naszego kraju do Unii Europejskiej. To jest także powód, dla którego sceną przedstawienia będzie kameralna sala bufetu teatralnej kawiarni, w przeszłości pełniąca funkcję małej sceny legnickiego przedstawienia odbędzie się 4 marca o godz. przedstawienia zaplanowano na 10, 17 i 18 marca (także na godz. - dramat Sławomira Mrożka z 1974 rokuTytułowymi emigrantami i zarazem jedynymi osobami dramatu są AA i XX. Zamieszkują wspólnie suterenę w bliżej nieokreślonym bogatym kraju Europy Zachodniej. W istocie uniwersalizm sztuki wyrasta z polskich doświadczeń, ale tak umiejętnie przetworzonych, że losy AA i XX stają się dramatem każdej intelektualista AA wybrał emigrację z powodów politycznych, zaś XX, robotnik, wyjechał wyłącznie dla zarobku. Skazani na własne towarzystwo, żyją wśród ciągłych utarczek i konfliktów, pogłębiających obustronne antagonizmy. Sfrustrowany AA z wyższością odnosi się do przedstawiciela niższej klasy, jego zdaniem obdarzonego niewolniczą mentalnością. XX zajęty gromadzeniem pieniędzy, stara się jak najbardziej wykorzystać AA materialnie. W finale bariery zostają uważany jest za jeden z najważniejszych polskich dramatów powstałych po wojnie. Dotyka istotnego problemu w powojennej Polsce - rozdźwięku między inteligencją i robotnikami. W dialogach sztuki doszukiwano się cech Becketta, egzystencjalizmu Dostojewskiego, podkreślając jednak przy tym całkowitą oryginalność polskich inscenizacji „Emigrantów” szczególne znaczenie miały trzy: warszawska Jerzego Kreczmara z Wiesławem Michnikowskim i Mieczysławem Czechowiczem, krakowska Andrzeja Wajdy z rolami Jerzego Stuhra i Jerzego Binczyckiego i… jeszcze jedna krakowska (ale z warszawskimi aktorami!) Kazimierza Kutza, który w swej realizacji uwypuklił „polskie” wątki sztuki. Znakomite kreacje stworzyli w niej Marek Kondrat i Zbigniew Zamachowski. W starciach AA z XX Kutz dostrzegł przedłużenie narodowej dyskusji między inteligentem, a przedstawicielem ludu. W tym ujęciu bohaterowie Mrożka stali się potomkami postaci z „Wesela” Wyspiańskiego, tak jak one karmiące się złudzeniami, bezradni i Mrożek (ur. 29 czerwca 1930 w Borzęcinie) – polski dramatopisarz i prozaik. Autor satyrycznych opowiadań i utworów dramatycznych o tematyce filozoficznej, politycznej, obyczajowej i latach 1963–1996 mieszkał poza krajem, w Paryżu, USA, Niemczech, Meksyku, w roku 1996 wrócił do Polski, mieszka w Krakowie. Od 1994 roku publikuje stale rysunki, a od 1997 także felietony w Gazecie Wyborczej, największym polskim dzienniku. Prawdopodobnie najczęściej grywany w kraju i za granicą polski dramaturg współczesny, w Polsce przez wiele lat jeden z najpoczytniejszych, obok Stanisława Lema, polskich prozaików. Jego twórczość jest przekładana na kilkanaście języków i w tychże językach w 1950 roku jako rysownik, od 1953 systematycznie publikował cykle satyrycznych rysunków. Dzięki nim, a także pełnym komizmu opowiadaniom, wcześnie stał się autorem niezwykle popularnym, zajmującym osobne miejsce we współczesnej polskiej literaturze. Mrożek tropił i podważał absurdy życia w kraju realnego socjalizmu, ale też zbanalizowane, najczęściej postromantyczne, stereotypy kształtujące świadomość Polaków. W języku potocznym na stałe zagościła fraza "jak z Mrożka", określająca szczególnie bezsensowne, wynaturzone aspekty codzienności. Przykładami zaczerpniętymi z jego utworów posługiwano się Wprawdzie śmiałem się na rozmaite sposoby, i głośno i cicho, i biologicznie i intelektualnie, niemniej jednak mój śmiech nie dochodził do samego środka. Należę do pokolenia, którego śmiech zawsze bywa zaprawiony ironią, goryczą, czy rozpaczą. – Zwyczajny śmiech, śmiech dla śmiechu, pogodny i bez problemów, pocieszna gra słów – to wydaje się nam jakby nieco staroświeckie i budzi zazdrość – mówił przed laty Sławomir 1962 został jednym z czterech pierwszych laureatów literackiej nagrody im. Kościelskich. W 1968 na łamach prasy francuskiej opublikował list – protest przeciwko interwencji wojsk Układu Warszawskiego w Czechosłowacji. W 2002 roku w przeżył udar mózgu, którego wynikiem była afazja. Skutkiem tego utracił możliwość posługiwania się językiem zarówno mówionym jak i pisanym. Dzięki terapii, która trwała około trzy lata, odzyskał zdolność pisania i mówienia. Efektem walki z chorobą jest jego autobiografia. Ważniejsze utwory: „Słoń”, „Policja”, „Tango”, „Emigranci”, „Portret”, „Miłość na Krymie”.********************************************************* *** Kurt Vonnegut (1922) amerykański pisarz i publicysta, kojarzony z literaturą postmodernistyczną i science-fiction. stworzył postać Kilgore’a Trouta, pisarza science fiction, którego literacki świat uważa za obraz jego raz pierwszy Trout pojawił się w "Niech Pana Bóg błogosławi, Panie Rosewater" i od tej pory był obecny w najważniejszych utworach Vonneguta. W tym sensie Trout jest autorem ponad dwustu powieści i tysięcy opowiadań. Podobnie jak Vonnegut, jest ciągle ignorowany. Pisarz wykorzystał Trouta do zbadania na ile potrafi nazywać rzeczy po imieniu, co niejednokrotnie prowadzi go do obsceniczności. W przedmowie do "Trzęsienia czasu" Vonnegut otwarcie przyznał, że Kilgore Trout był jego „Alter Ego w kilku innych powieściach”.

Geneza „Emigranci” Sławomira Mrożka to dramat, którego pierwsze wydanie miało miejsce w 1974, a premiera odbyła się rok później. Wśród przyczyn powstania dzieła wymienić można m. in. indywidualne doświadczenie autora (Mrożek opuścił Polskę w 1963 r.) oraz trudną sytuację polityczną w kraju. Szacuje się, że w latach 1956 - 1980 z PRL-u wyjechało ok. 800 000 ludzi. Przyczyny emigracji były różne. Jedni uciekali za granicę z powodu przekonań politycznych, inni pragnęli odmienić swój byt ciężką pracą i przywiezionymi do kraju pieniędzmi. „Emigranci” wpisują się również w nurt literatury podejmującej tematykę chłopsko - inteligencką. Dramat porusza bowiem problem rozdźwięku między inteligencją a robotnikami. Ten bardzo widoczny w dobie PRL-u podział znacznie ułatwiał ówczesnym władzom umacnianie swojej pozycji. Czas i miejsce akcji Akcja „Emigrantów” rozgrywa się w ciągu sylwestrowego wieczoru i pierwszych godzin Nowego Roku. Dokładna data opisywanych wydarzeń nie została podana. Z kontekstów historycznych wynika jednak, że jest czas bliski powstaniu dzieła, czyli lata PRL-u. Miejscem akcji dramatu Sławomira Mrożka jest niezbyt przyjemne mieszkanie, które bohaterowie wynajmują. Nie wiadomo dokładnie, w jakim znajduje się ono kraju (można jedynie przypuszczać, że w Republice Federalnej Niemiec). W utworze pojawia się jedynie informacja, że ulokowane jest pod schodami. W opowieściach bohaterów, oprócz dokładniejszych opisów miasta, pojawia się także ojczyzna mężczyzn. Obaj przedstawiają ją jako miejsce znacznie różniące się od tego, w którym przyszło im żyć na obczyźnie (dla AA związana jest ona z najgorszymi przeżyciami, poczuciem niewoli, XX pragnie z kolei powrócić do żony i dzieci). Motywy Motyw emigracji Tak zwana Wielka Emigracja, czyli masowy ruch emigracyjny polskiej ludności mający miejsce w pierwszej połowie XIX stulecia, sprawiła, że temat opuszczenia ojczyzny na stałe wszedł do polskiej literatury. Jako pierwsi swe rozterki opisywali romantycy, którzy najmocniej wpłynęli na wyobraźnię narodu. W „Emigrantach” Mrożka wyjazd za granicę ukazany został z dwóch perspektyw. AA opuścił ojczyznę z powodów polityczno - światopoglądowych. W kraju młodości nie mógł czuć się swobodnie, wisiało nad nim zagrożenie ze strony władzy. Ponadto nie wpasowywał się w typową mentalność przedstawicieli jego narodu. XX z kolei opuścił swój kraj (ten sam, co AA), by zarobić pieniądze, a później powrócić do rodzinnej miejscowości i zbudować w niej dom (emigracja zarobkowa). Motyw ojczyzny Ojczyzna wielokrotnie pojawia się w rozmowach głównych bohaterów. Po raz pierwszy mówi o niej XX, który ze zdziwieniem dokonuje obserwacji, że tam, skąd przyjechał, niewiele jest pociągów elektrycznych. Ilekroć XX wraca myślami do kraju młodości, są to myśli nacechowane pewną tęsknotą i żalem, ale też pewnym rozczarowaniem poziomem życia w ojczyźnie. AA jest natomiast postacią zupełnie inaczej postrzegającą swe dawne miejsce zamieszkania. Patrzy on na ojczyznę przede wszystkim w sposób intelektualny, krytykując zacofanie umysłowe, nieobiektywne patrzenie na rzeczywistość oraz restrykcje godzące w ludzką wolność. Ojczyzna, pomimo niewątpliwej wartości sentymentalnej, jest więc w utworze miejscem „gorszym”, mniej przyjaznym swym mieszkańcom. Motyw pieniędzy Stosunek bohaterów do pieniędzy może budzić zdziwienie od samego początku utworu. XX stara się zaoszczędzić każdą sumę, dlatego jeśli tylko może, nawet papierosy odpala zapałkami należącymi do AA. Później na jaw wychodzi, że mężczyzna zalega z czynszem, a kupowanie najtańszego jedzenia zostawiło go z kilkoma puszkami karmy dla zwierząt. XX z kolei traktuje pieniądze z pewną dozą nonszalancji. Jak można wywnioskować ze słów AA, mężczyzna nie pracuje, a jednak skądś bierze finanse. Niemniej jednak AA uważa, że w wypadku jego współlokatora pieniądze stały się wartością nadrzędną, odbierając XX możliwość decydowanie o sobie. Motyw wolności XX w pewnym momencie nazywa AA księdzem od wolności. I na tę wartość w utworze Mrożka rzucone zostają dwa spojrzenia. AA postrzega ją jako niezależność umysłową, prawo do swobodnego formułowania myśli i wyrażania ich. XX z kolei przejawia do niej bardziej przyziemny stosunek. Dla niego wolnością jest brak obowiązku wykonywania jakiejś pracy. Wtedy - we własnym mniemaniu - może robić to, na co ma ochotę. Motyw samotności Obaj bohaterowie, choć niechętnie się do tego przyznają, są ludźmi samotnymi. XX nie znosi rozłąki z rodziną najlepiej, często wraca w myślach do ojczyzny, snując plany o tym, co będzie, kiedy już tam wróci. Ta myśl jest dla niego swoistym antidotum na rzeczywistość kraju, którego zupełnie nie zna (nie porozumiewa się w ich języku). Bardzo ważna jest dla niego także obecność AA, czasem jednak ubolewa, że nie może porozmawiać z nim jak ze zwykłym człowiekiem, mówiąc o wspomnieniach i dzieląc się indywidualnymi historiami. AA, który jest przedstawicielem inteligencji, znalazł się na obczyźnie zupełnie sam. Wiadomo, że miał dwie żony. Oba małżeństwa zakończyły się jednak rozwodem, a w ojczyźnie nie został mu nikt bliski. Dlatego pomimo wszystkich różnić mężczyzna chętnie rozmawia z XX. Nie potrafi jednak wyzbyć się dydaktycznego tonu, co nie sprzyja przezwyciężaniu wzajemnych uprzedzeń. Obaj bohaterowie oddzieleni są od zewnętrznego świata. Zajmują niewielkie mieszkanko, w którym doskonale słychać dochodzące z zewnątrz odgłosy (m. in. świętowania). Nie mogą jednak swobodnie wyjść poza jego mury. Zawsze bowiem będą tymi innymi, przybyszami, obcymi. Problematyka Problematykę utworu Mrożka sygnalizuje już sam tytuł. W dramat wpleciona została gorzka refleksja nad losem tych, którzy opuścili ojczyznę. Oraz ich wyobcowania nakreślił Mrożek w sposób iście mistrzowski. Bohaterowie dzieła umieszczeni zostali w obskurnym mieszkaniu, które nie ma nawet okien, ale za to zbiera wszystkie dźwięki dochodzące z zewnątrz dzięki przecinającym się w nim rurom. Kolejne dni bohaterów są monotonne. AA najwięcej czasu spędza w łóżku, oddając się lekturze, XX wychodzi do pracy, a po powrocie najpewniej przenosi się w krainę snów. Obaj mężczyźni nie są częścią społeczeństwa kraju, w którym przebywają. Ich sytuację najlepiej opisują słowa AA. Porównał on położenie swoje i towarzysza do mikrobów przebywających w żołądku wielkiego stworzenia. W dramacie Mrożka ukazany został również problem związany z wewnętrznymi podziałami społeczeństwa, w tym wypadku mocno wpisany w polską tradycję literacką rozłam między przedstawicielami chłopstwa a inteligencją. XX, który jest robotnikiem, nierzadko stanowi dla AA powód do śmiechu. Obaj mężczyźni zupełnie inaczej patrzą na świat, obaj mają też różne potrzeby. XX po prostu stara się wyciągnąć jak największe korzyści materialne z przebywania z AA, nieustannie podbierając rzeczy należące do współlokatora. Widząc perspektywę zysku, często przymyka oczy i uszy na to, co AA robi i mówi. AA z kolei odnosi się do towarzysza jako do człowieka gorszego, niewolnika. Często odziera więc XX z marzeń oraz wpędza go w poczucie niższości. Zakończenie utworu przynosi przynajmniej chwilowe przezwyciężenie antagonizmów. Omal nie zostaje to jednak okupione ofiarą w postaci XX, który chciał popełnić samobójstwo. W trakcie lektury dramatu warto zwrócić uwagę także na aluzje do rzeczywistości politycznej PRL-u. AA, który jest emigrantem politycznym, mówi o cenzurze, inwigilacjach i konsekwentnym zawężaniu horyzontów myślowych. Opisy bohaterów AA AA to szczupły, nieogolony mężczyzna, który leżąc w łóżku, oddaje się przyjemności lektury. Ma on nieco ponad trzydzieści lat, ubrany jest w szlafrok. AA wywodzi się z inteligencji, o czym świadczyć mogą jego zamiłowanie do książek oraz język, jakiego używa. W swoich wypowiedziach często nawiązuje do różnych teorii naukowych. Nie wiadomo, czym zajmuje się ten bohater, gdyż zgodnie ze słowami XX całe dnie spędza na łóżku. Pierwszy (przynajmniej alfabetycznie) z bohaterów dramatu Mrożka jest człowiekiem sprawiającym wrażenie pewnego siebie i inteligentnego. W rozmowach z AA przyjmuje postawę ofensywną, starając się obnażać braki interlokutora. Uważa towarzysza za niewolnika i osobę bezrefleksyjną. Historia AA nie jest czytelnikowi dokładnie znana. Wiadomo, że był dwukrotnie żonaty, a oba małżeństwa zakończyły się rozwodem. Ojczyznę opuścił on nie z powodów materialnych, lecz z racji niezadowolenia z panujących w niej warunków. Dla AA ogromne znaczenie ma wolność, a w swym kraju nie mógł czuć się swobodnie, tym bardziej że mógł budzić zainteresowanie służb bezpieczeństwa. Swój pobyt w ojczyźnie porównuje on do zniewolenia, przebywania w klatce. Na podstawie zdobytych wtedy doświadczeń chciał napisać nawet dzieło podejmujące tematykę współczesnego niewolnictwa. AA z pewnością jest człowiekiem oczytanym i inteligentnym, ale także bardzo cierpiącym z powodu samotności. Nikt nie czeka na niego w kraju, nie ma przyjaciół także za granicą. Fakt ten sprawia, że mężczyzna w dużej mierze musi liczyć na XX, swego współlokatora. XX XX jest mocno zbudowanym mężczyzną o okrągłej twarzy i grubych rękach. Bohater ten ma na sobie niemodne ubranie wykonane z grubego, rzadko już noszonego materiału. Uwagę przykuwa zwłaszcza jego jaskrawy krawat. Komicznego efektu dodają z kolei szpiczaste buciki, które ma na stopach (gdy je ściągnie, odsłoni podziurawione skarpety). XX - jak można się domyślać - także jest emigrantem. Z ojczyzny wyjechał jednak z zupełnie innego powodu niż AA. XX chce zarobić, pragnie powrócić do kraju, zbudować wielki dom, kupić drogie ubrania i wystawić wspaniałą ucztę. Rozmarzony opowiada towarzyszowi, że w tym czasie nie kiwnie nawet palcem. Codzienność XX wypełniona jest pracą. Niekiedy przebywa poza domem nawet przez 16 godzin, biorąc na siebie dodatkowe obowiązki. Te udręki osładza mu myśl o pieniądzach, które zarabia. Mężczyzna ten jest tak skąpy i chytry, że gotów jest nie jeść, byle tylko nie być zobowiązanym do poczęstowania kogoś swoją porcją (w dodatku wymusza papierosy i kradnie zapałki). Nieopłacany przez niego czynsz omal nie staje się przyczyną poważnego konfliktu między oboma bohaterami. W ojczyźnie czekają na XX żona i dzieci. To właśnie z myślą o nich odkłada on pieniądze do pluszowego psa Pluto, odmawiając sobie kolejnych przyjemności. Często przez to popada w rozczarowanie. Z kolei AA określa go mianem niewolnika, człowieka uzależnionego od zarabiania pieniędzy. Niezbyt inteligentny i niezbyt refleksyjny XX w akcie dumy postanawia potargać wszystko, co zarobił. Następnie ogarnia go rozpacz, która prowadzi do próby samobójczej. Ostatecznie jednak, wspomniawszy rodzinę, porzuca on tę przerażającą myśl. Rozwiń więcej

Genealogy profile for Apolonia Mrocka. Share your family tree and photos with the people you know and love. Build your family tree online ; Share photos and videos

23 kwietnia o godz. 19:00 na kanałach społecznościowych Teatru Małego w Tychach odbędzie się premiera słuchowiska „Emigranci” Sławomira Mrożka w reżyserii Karoliny Przystupy. Występują Krzysztof Kwiatkowski oraz Krzysztof Szczepaniak! – Emigrantów Sławomira Mrożka zrealizowaliśmy jako słuchowisko, czyli teatr radiowy. Skróty w tekście, jakich dokonałam, są bardzo minimalne. Dramat Mrożka jest genialnie skonstruowany, więc zmiana tego nie miałaby sensu. W związku z tym całe znaczenie, przesłanie i integralność tekstu zostały zachowane. Adaptacja na słuchowisko polegała na tym, że te rzeczy, których odbiorca nie zobaczy, zostały zastąpione dźwiękiem, np. gdy postać wchodzi na scenę, u nas słychać dźwięk otwieranych drzwi i kroki. Mrożek napisał swój dramat tak, że idealnie nadaje się na słuchowisko – bohaterowie siedzą w piwnicznym mieszkaniu i nasłuchują odgłosów sąsiadów, ich imprezy sylwestrowej, dźwięków z ulicy. Postacie AA i XX są grane przez świetnych aktorów Krzysztofa Kwiatkowskiego i Krzysztofa Szczepaniaka doświadczonych w pracy teatralnej, filmowej, teatrze radiowym i dubbingu. Emigranci to bardzo aktualny dramat, nie tylko o relacjach z władzą, ale również o samotności, przyjaźni, oddaleniu i tęsknocie. A wszyscy to czujemy w obecnej sytuacji. W czasie, kiedy teatry są zamknięte, forma słuchowiska wydaje się idealna dla oddania myśli tego tekstu – zachęca Karolina Przystupa. . 160 436 205 157 25 304 239 369

dramat mrożka z aa i xx